Zylfo Goxhari
VËRENI DORËN PËRMBI ZEMËR!
S'ke ç'i bënë. Rri mëndja e
shkretë,s'di ku të rrij,ju nxi dhe asaj jeta, shëtit në kujtime të largëta,diku
në një përrua me mana ferra,diku duke shijuar një qumështore,diku duke shkulur
një lule kaçi( lloj salepi me kokërr të vogël e ëmbël si një mollë),diku, diku
duke mbushur gojën me një grusht thanë të pjekura brumë,diku duke u lyrosur me
manat e zinjë,diku duke shijuar një fik shëngjinës a dardhë korriku,diku duke
hedhur në qafë një varg mbi tre metro me pala fiku,diku duke u mbledhur rreth
një vatre pranë një oxhaku,duke kënduar një këngë të hershme:- Vemi ku vemi tek
Muço Kalemi, i kishte ngordhur pela ,një tepsi me thela,hëngrëm dhe pimë
,pastaj i përmbysëm shtëpinë!
Një kthim në kohë,jo shumë e
largët,por dhe as e afërt,mu kujtua hanim një xhëmbaç me gjëmba palë
palë," gjëmbaç gomari" kur thahet vetëm ata e hanë,i
vetmi"mëkat" i kësaj toke,se di e mbolli vet apo ja kanë
sjellë,mëkati më i madh në tridhjetë vjet përllasin si gomarë të
hazdisur,hashari hesapi, e të ngjirrur s'kanë!
Sot gjen dhe qumësht
dallandyshe,i treguar nëpër përralla kur na vinin në gjumë,gjen mish ariu dhe
dhelpëre,tregu plotë e përplotë,gjen dhe speca djegëse pa shije,në panairet e
prodhimeve bujqësore i gjen të gjitha, ajo që s'ka të sharë flamurin e merrë cili
kungull në peshë zë vendin e parë!Sa mirë që janë kunguj pa fara,fara kurrë mos
ju mbift,jo nëpër lëndina dhe ara po as në male,
të hanë xhëmbaç gomari vetëm
të pëllasin shqip!
Na ruaj o Zot me këtë pallje
kështu do pëllasin të gjithë!
Vëre dorën në zemër,gomerët
si heq dot, të paktën zhduk nga rrënjët gjëmbin e gomarit,dhe ne do të të themi faleminderit përditë!
Ne e duam atë jetë kur
bridhnin pas xixëllonjave,sa dritë e bukur e vogël ne shikonim, sot dritat
verbuese,jo të natyrës, na verbojnë,pak
nga pak na ikën shikimi përditë!
E dimë ,siklet i moshës ?-
jo, jo sikleti i pabesive, na premtojnë dritë dhe na bjenë më të ligën errësirë!
Dikush më pyeti :-Cila ngjyrë
të pëlqen? Ju përgjigja me pyetje dhe pse e dija cili"Jorgo"
ishte,ishte "Jorgua" i kazanëve,i staneve, Jorgua i lëndinave me
lotë,Jorgua i berihajës larë në një pellg siç është larë e lahet një
bretkosë,një kameleon,-o Jorgo sa gjëmbaç gomari ke ngrënë, unë i dua të shtatë
ngjyrat por jo me ty e shokët e t'u nëpër këmbë!
Mos më thuaj nesër kaq shkurt
e mendova,se mata shtatë herë e të prisja njëherë,Jorgo debili të gjitha
pushtetet i kishe asnjëri s'të hapi një derë,t'i i paske ngrënë të gjithë
gjëmbaçët e gomerëve,po për kërriçët asgjë s'keni lënë?S'kini shumë faj,dhe
bota e moderuar këtë e ka kaluar,e keqja juaj dhe tek miqtë ju nuk zgjidhni ata
që flasin,por zgjidhni rracën tuaj ,ata që
si gomar Balashi pëllasin!
S'thotë kot ai djali
Arrëzit:" ku ka rrjedhur do pikoj, do vei soji në soj"!
Marshalla,"mos u rëntë
pika" u mbetshin gjëmbat tek gryka,kur u djeg e u dhëmb bytha,u kujtohet
Amerika,një kërriç andej nga fundi,gati më t'na zënë gjumi,ja mori valles
shtruar,"Tym çu nxi grykë e Sazanit,o shokë vallen ma mbani,do them fjalë
për Gërdecin,dhe për njëzet e një Janarin,kush vdiq qoftë i xhenetit,babai i
mushkës është gomari,kush e shpiku këtë fjalë,u thaftë gjer në rrënjë gjëmbi
gomari"!
Merrini gjëmbat me vete,t'i
lini
si dhuratë
nëpër sallonet e mbretërve,
Lëreni rininë e zgjuar t'a
bëjnë k'të vend të bekuar!
Vëreni dorën përmbi zemër,po kini dy pare mend,ikni,
ka ardhur koha, rinisë i takon ky vend!
Lëreni të qetë të ardhmen e
këtij kombi,ardhmërinë do e sjellë më e bukura e jetës rinia,para saj s'kanë
asnjë vlerë mustaqet dhe mjekrra,ikni ju gjahtarët e pa shpirt,rinia s'ka
nevojë për oazet pa një pikë ujë,ajo ka nevojë të jetë e lirë,ka nevojë që çdo
ditë të jetë pranverë , të lind të rritet bashkë me jetën,duke jetuar e punuar
t'a mësoj vet të vërtetën!
Rini,lulja
më e bukur e kësaj bote,
Thuri ëndrrat e tua gëzim
plotë,
Ti je
lulja e pranverës që do të vijë,
Vetëm ti i jep jetë gjithë
kësaj toke!
30/ 01/2023
ZYLFO GOXHARI ERSEKË ALBANIA
