Zylfo Goxhari
STINËT!
Zylfo Goxhari
STINËT!
Iku një vit,nga jeta,më
thonë, u rrite,
Stinët mu bënë tepër epshore,
Epshin e tyre t'a shtrydh tek
zemra,
Shpirti im rri atje,te të
lashtat bedena!
Bletë punëtore, të tillë të
gjithë jemi,
Stinët filluan t'më
ngatërrohen,stinët,
Kohë shumë e shthurur,stinë
pa emër,
Prapë i dua,gjithmonë i kam
në zemër!
Të ngatërrohen e të ulen ndër
gjunjë,
Njëra stinë e ndjen rrjedhjen
në lumë,
Jetojmë,ngatërrohet dimri me
vjeshtën,
Unë ngatërroi verën me
pranverën!
Se di si bëjnë,gumzhijnë të
gjitha bletët,
Po e mësova ëmbël do t'ua
tregoj,
Më ka marrë malli për një
fjollë dëbore,
Lule borës,sja zë vendin lule
tjetër!
S'jam shumë ziliqarë për
stinë e vjetra,
Të rejat i dua,kohën sot, jo
kohë tjetër,
Kur të iki, dua,katër stinët
t'i kem pranë,
I këndova,i këndoj jetës,jo
përrallës së vjetër!
